درست زمانی که باید لب به سخن بزنیم

اما تردید میکنیم...

ذهن‌مان زیر بار سنگینی از جمله‌ها قرار گرفته است؛

انقد مسائل و حرف‌های مختلف در خودش دارد

که دیگر توان دامن زدن به هیچکدام را ندارد

پس فقط سکوت میکند، همه را درون خود میریزد و میگذرد...

در پس آدمی که دیگران میبینند...

وقتی قلب دختری میشکند

سمت لوازم

بلندترین فریاد، سکوت است

آنجایی که سکوت کرد، چاله‌ای پر از حرف است، آن حرف‌هایی که میفهمد، میداند و درون خود خفه میکند.